Levenseinde of levensbegin?
Zaterdagmorgen heb ik een begrafenisdienst van een oud-leerling uit AZC Burgum meegemaakt.
Uit verre omstreken kwamen familie, vrienden naar de kleine Gereformeerde kerk in die plaats.
Achter de preekstoel was een witte duif afgebeeld in een gebrandschilderd raam. Een afbeelding van de Heilige geest?
Het hoorbaar huilen verstilde langzamerhand toen de voorganger begon te vertellen dat huilen mag. Maria en Marta huilen bij het graf van hun broer Lazarus. Jezus huilt!
Daarvoor al gaat Marta in gesprek met Jezus. Ze zegt: ‘Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn.’ Jezus zegt: ‘Je broer zal uit de dood opstaan.’ ‘Ja,’ zegt Marta: ‘Ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan.’ Jezus zegt: ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven.’
Even later lopen we allemaal naar de begraafplaats om onze dierbare broer te begraven. De zon schijnt stralend, tegelijk zijn daar de tranen om het gemis. Wat gaat er door ons mensenhart?
Is alles nu voorbij? Heeft de dood het uiteindelijk gewonnen?
Of: Wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven. Jezus is de opstanding, Jezus is het leven?
Is het gemakkelijk om bij het graf omhoog te kijken en te belijden dat Jezus de dood teniet heeft gedaan?
Het is niet gemakkelijk, we hebben Gods hulp, Gods Heilige Geest hard nodig. Paulus zegt tegen de Galaten: ‘Wat wij uit onszelf najagen is in strijd met de Geest…’
Maar juist als wij een geliefde verliezen, is die troost die Gods Geest bewerkt zo belangrijk! Erkennen wij onze afhankelijkheid van God en vragen we Hem om inzicht of zijn we erop uit om onszelf centraal te stellen?
God is onze Beeldhouwer, hoe mooi en zorgvuldig heeft Hij een mensenkind gemaakt. Met welk doel heeft onze Schepper ons gemaakt? Hij vormt ons om ons te brengen in Zijn hemelrijk, in Zijn glorie!
Je levenslijn gaat omhoog, je mag in het hiernamaals eeuwig leven.
Psalm 119 vertelt ons op vele manieren: ‘Here God, leer mij Uw liefde kennen.’ En dan geldt: ‘Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, een Licht op mijn pad.’ Zo mag je, als je reis op aarde voorbij is, thuis komen in het echte Vaderland.
‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft. Hij zal je voet niet laten wankelen, Hij zal niet sluimeren, je Wachter.
Hij waakt over je leven, de HEER houdt de wacht over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid.’
Gods nabijheid en zegen.
Japke de Kraker
Meeleven met vluchtelingen? Zie: www.japkedekraker.nl
Reactie plaatsen
Reacties